Tot pakkembeet zo
mijn 22ste, heb ik Stephen King verslonden. Ik las alles van hem en hij schreef hele dikke
boeken. Deze combinatie heeft ervoor gezorgd dat ik letterlijk tienduizenden
bladzijden van hem gelezen moet hebben.
Maar naarmate de
tijd verstreek, vond ik King steeds minder lezenswaardig. Het genre (horror)
waarin hij zich beweegt, is niet echt mijn ding. Ik vond hem steeds minder
verrassend en uiteraard veranderde ikzelf ook.
Dus heel lang heb
ik King links laten liggen. Tot drie dagen geleden, want toen heb ik (na het
lezen van goede kritieken) toch maar weer een boek van King opgepakt:
11-22-1963. Daar heb ik geen spijt van. Geen horror deze keer, maar een
combinatie van verschillende andere genres: thriller, science fiction,
non-fictie.
King verkoopt
beter dan de bijbel en toch is deze financieel onafhankelijke man er weer in geslaagd
een formidabel boek te schrijven. Schrijven
is bij hem geen beroep maar een roeping. Het plezier spat van de pagina’s.
Het boek levert
wel een probleem op: nadat de eerste 10 bladzijden gelezen zijn, is het
onmogelijk om deze baksteen (846 bladzijden, een ouderwets King-formaat) aan de kant te leggen. Wees dus
gewaarschuwd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten