Veel goede
schrijvers zijn er niet in Nederland, een uitzondering daargelaten. Daarom kies
ik meestal voor boeken uit het Engelse
taalgebied. De laatste Nederlandstalige schrijver van internationale allure was
de Vlaming Willem Elsschot, maar die is al meer dan vijftig jaar dood. Mulisch,
Reve en Hermans vind ik overschatte schrijvers, internationaal gezien niet meer
dan middenmoot.
Ik leefde dus met
het vooroordeel dat alles wat in het Nederlands geschreven wordt, bij voorbaat
bagger is. Daar moet ik van terug komen.
De afgelopen weken
heb ik na het lezen van enkele goede recensies vier boeken gelezen van Charles
den Tex, een Nederlandse schrijver van thrillers. Ik ben begonnen met twee
boeken uit de Bellicher serie (althans, ik hoop dat het een serie wordt): De
macht van meneer Miller en Cel. Beide boeken heb ik verslonden. Beide boeken
hebben vaart, zijn spannend en hebben een goed doordacht plot. De personages
zijn mooi uitgewerkt. Waarin De Tex zich onderscheidt, is het virtuoos hanteren
van de taal. Minstens iedere pagina valt er iets te glimlachen.
Van De macht van
meneer Miller is een TV-serie gemaakt. Dat snap ik nu wel. Beide boeken zijn
winaar van de Gouden Strop geworden: De macht van meneer Miller in 2005 en Cel
in 2008.
Twee eerdere boeken van Den Tex: Dump (1995) en Code 39 (1998), zijn ook prima boeken, maar hebben nog
niet het nivo van de hierboven beschreven boeken. Met name het ‘Stegger-personage’
in Code 39 vond ik erg aardig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten